DOM dla NIEPEŁNOSPRAWNYCH w PIEKOSZOWIE

 o Słudze Bożym ks. Wojciechu Piwowarczyku

 W sobotę, 19 maja 2012 r. odbyło się sympozjum naukowe, z okazji 110-tej rocznicy urodzin 85-tą rocznicę święceń kapłańskich oraz 20-lecia śmierci Sługi Bożego ks. Wojciecha Piwowarczyka, w Wyższym Seminarium Duchowym w Kielcach.

Tegoroczne spotkanie z życzeniami i dzieleniem się jajkiem świeconym odbyło się w Niedzielę Miłosierdzia Bożego 15 kwietnia 2012 r., dzięki życzliwości Księdza Proboszcza, ks. Piotra Magiery i gościnnych parafian w Małogoszczy. Rozpoczęło się Mszę Świętą razem z parafianami o godz. 12.00. W czasie homilii Księdza Dyrektora Jana Jagiełki rozważaliśmy o pięciu sposobach kultu miłosierdzia Bożego, podanych w „Dzienniczku” św. s. Faustyny.

Na godzinę 15.30 zebraliśmy się w kościele OO Kapucynów w Kielcach na coroczne spotkanie wielkopostne, które rozpoczęła Msza Święta. Ks. Marceli Frączek kapelan szpitali kieleckich, od czasów seminaryjnych związany z nami powiedział w homilii, ze dorga krzyżowa – to droga życia każdego z ludzi. Mniej, albo więcej odczuwamy ciężar naszych słabości i trudy codzienności.

Nasze świętowanie zaszczycił wizytą Pan Senator Rzeczypospolitej Polskiej Krzysztof Słoń, od młodości związany ze środowiskiem osób niepełnosprawnych. Rozpoczęliśmy Mszą Świętą z Sakramentem Namaszczenia Chorych i indywidualnym błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem, tak jak praktykuje się w LOURDES.

Ten dzień chcieliśmy uczcić szczególnie i o godz.19.00 odbyła się przygotowana przez Z. Zielińskiego, I. Kalitę, S. Domagałę, wspólnie z mieszkańcami wieczornica pt. "Zło dobrem zwyciężaj".

Zanim opowiemy o turnusach wakacyjnych zobaczcie na kilku zdjęciach co się działo wiosną:

15 maja w Domu Piekoszowskim mieliśmy majówkę, w której główną atrakcją był koncert urodzinowy dla bł Pana Pawła II w wykonaniu naszych przyjaciół z zespołu „Bardzo nam Miłosz” z Jędrzejowa z ks. Miłoszem Hołdą.

Fundatorka i SERCE Domu dla Niepełnosprawnych w Piekoszowie -

Pani Izabela Borowska (1912-2007)

Izabela urodziła się 24 listopada 1912 roku w Libawie - bałtyckim porcie na terenie dzisiejszej Łotwy, w patriotycznej rodzinie Marii i Michała Borowskich. Ojciec był kontradmirałem marynarki wojennej, zatem dzieciństwo spędziła w różnych miejscach basenu Morza Bałtyckiego. Jako półtoraroczna dziewczynka cudownie uratowana z płonącego statku w Helsinkach. Uczyła się m.in. w Gdańsku, zatem język niemiecki opanowała biegle i posługiwała się nim do końca życia. Podobnie było z językiem francuskim, który opanowała dzięki mamie - rodowitej Francuzce. "Swoim miastem" nazywała Wilno, gdzie studiowała na Akademii Sztuk Pięknych i gdyby nie wybuch drugiej wojny światowej, 30 września 1939 r. zostałaby szczęśliwą żoną Andrzeja Szamoty - porucznika 13 Pułku Ułanów Wileńskich.

Od kwietnia 2006 r. mieszkałam pod jednym dachem z niezwykłym człowiekiem - Panią Izabelą Borowską. To z pewnością dar łaski Bożej być tak blisko kogoś, kogo dobroć i szlachetność naśladować - to sztuka. Pozostanie dla mnie niedościgłym wzorem pogodnego dystansu i spojrzenia na życie, ludzi, codzienność, a nawet własną słabość i cierpienie. Na usprawiedliwienie różnych niedogodności często powtarzała "wszystkiemu winna data urodzenia" - faktycznie zabrakło jednego miesiąca i dziesięciu dni do dziewięćdziesiątych piątych urodzin. 

Wspomnienia z pobytu  w Piekoszowie

Mój pobyt w Domu dla Niepełnosprawnych wspominam bardzo ciepło. W tym domu panuje wspaniała, rodzinna atmosfera, personel jest bardzo miły i przyjazny. Wszyscy mówią sobie po imieniu,. W tym domu wszyscy SA równi nie ma czegoś takiego, że ty jesteś lepszy, a ty gorszy i to czyni ten dom wyjątkowym. Ktoś mi kiedyś powiedział ?Wiesz ten dom jest dla mnie najwspanialszym miejscem na świecie, tu nikt nie patrzy na mnie z perspektywy wózka czy kul, nie ma uprzedzeń w tym domu. Tu czuję, że jestem potrzeby. Nie jestem dla nikogo ciężarem i zawsze nie mogę się doczekać następnego pobytu w tym domu?. I ja w pełni się z tą opinią zgadzam.

Pielgrzymka „Rodziny Piekoszowskiej” do Fatimy

Pielgrzymka trwała od 30 kwietnia do 10 maja roku 2010. To, co zrealizowaliśmy przerosło najśmielsze marzenia i oczekiwania. W naszej grupie były cztery osoby posługujące się wózkami inwalidzkimi i pięć innych z różnego rodzaju niepełnosprawnościami oraz siedemnastu wolontariuszy mocno związanych z Domem dla Niepełnosprawnych w Piekoszowie.

Gdy cała kadra już się zjechała to na modlitwy poranne wstała.
Dzień z Panem Bogiem rozpoczęliśmy i turnus wesoło zaczęliśmy.
Po śniadaniu zrobił się zamęt i zamieszanie prawie na amen.
Podopieczni wszyscy przybyli, dom rekolekcyjny zapełnili.